Een paar jaar geleden heb ik een groot doek gemaakt naar aanleiding van een gedicht van iemand die ik had leren kennen uit Noorwegen via Instagram. Ik ben eigenlijk nooit tevreden geweest met het resultaat en heb nu besloten het over te schilderen. De persoon in kwestie is inmiddels overleden, waardoor het voor me nu wat gemakkelijker is. Wel heb ik de schildering als ondergrond gebruikt.
Detail.
Dat de wereld er niet beter op wordt, zal niemand tegenspreken. Ook als maker van „ mooie“ dingen, zie ik me genoodzaakt om soms kleur te bekennen. De strekking is: hoeveel witte duiven we ook vrijlaten,de ellende verdwijnt daarmee niet. We zullen er mee om moeten leren gaan en ik probeer bij de dag te leven en ik ervaar daardoor dat het leven voor mij nog steeds goed is. Dat maakt me dankbaar.
Dat is meteen een bruggetje naar het volgende werk: oma. Lia Bökenkamp en ik bedenken iedere week het thema voor een klein werkje en Lia kwam met: oma. Ik heb daar een week op zitten broeden,terwijl we ondertussen op de kleinkinderen pasten en met ze wandelden. Uiteindelijk is dit het resultaat.
En: misschien doet vanaf nu Tineke Koedam ook mee.
In december komt er een expositie van de Kunstkreis Rhauderfehn met het thema: Begegnung. Tineke en ik besloten opnieuw tot een uitwisseling van doeken, tijdens het proces. En tot ons plezier doet Renate Gatner ( onze Duitse kunstvriendin) ook mee. Dus is het dit keer een trio. Ik mocht het eerste schilderij van Tineke al ontvangen. Zij heeft een basis gemaakt waarop ik mag verder werken. Daarna gaat het naar Renate en uiteindelijk maakt Tineke haar werk af.
Een echte „ Begegnung „
Tenslotte heb ik nog een artjournal pagina gemaakt naar aanleiding van de les Wanderlust. De les werd gegeven door Marta Lapkowska. In haar eigen werk maakt ze vaak gebruik van cirkels en schaduwen, zodat er diepte in het werk ontstaat. Zie hier mijn creatie.
My creative voice 